Vandaag weer een dagvullend programma voor de boeg: de anesthesist, gynaecoloog en verpleegkundige stonden op het programma.
Aangezien er geen plek meer bij de anesthesist was op korte termijn, werd ik ingepland bij een student, met daarbij de waarschuwing dat het dan allemaal wel "iets" langer zou duren. Dat klopte inderdaad, maar uiteindelijk werd ik na ruim 2 uur onderzoek gezond verklaard voor een operatie.
Vervolgens wederom bij arts-assistent Van den Brink geweest, en op zijn vraag hoe het met me ging, gaf ik aan dat het lichamelijk wel goed met me gaat. Maar dat het geestelijk minder gaat: ik gaf aan dat het gesprek van vorige week nog erger was dan die van de week ervoor. Maar dat ik uiteindelijk ook blij ben met de brief van gisteren: niet alleen om de beslissing zelf, maar ook dat er eindelijk duidelijkheid is.
Van den Brink heeft me onderzocht en ook de baby leek er goed bij te liggen (hoofdje lag al mooi laag).
Om het gesprek af te ronden, kwam er nog een gyn bij. Dit keer drs. van Drongelen (voor degene die de tel kwijt is: gyn nr. 9 tijdens deze zwangerschap).
Hij begon het gesprek met de opmerking, dat als ik een keizersnede wil, dat ik die ook krijg (dat klopt, ik heb de datum nl al!). Ik was wederom ter sprake gekomen in het gyn-overleg van woensdag. En........... vervolgens begon het weer van voren af aan: hoe het ook zou kunnen bij een natuurlijke bevalling..... ik geloofde mijn oren niet!!! Dit was de derde keer in twee weken dat ik hetzelfde verhaal te horen kreeg, en dat terwijl er al een datum is gepland!!!
Ik heb de man netjes laten uitpraten, tot hij vertelde dat mijn vorige bevallingen "niet zo leuk zijn geweest". Toen heb ik ingegrepen en aangegeven dat het allemaal iets genuanceerder lag dan dat. Maar dat ik dat niet meer met gynaecoloog nr. 9 ging bespreken, dat ik dat al voldoende heb besproken. Vervolgens heb ik heel gedecideerd (al zeg ik het zelf!) mijn verhaal gedaan en heb hem duidelijk gemaakt dat er niet meer wordt gediscussieerd over de beslissing: die staat vast en vanaf nu ga ik mijn energie stoppen in mijn baby. Dat is tenslotte de reden dat ik überhaupt in Nijmegen onder behandeling sta. We zouden het in alle ellende bijna vergeten dat de baby de aandacht nodig heeft!
Ik voelde me na afloop van mijn verhaal kalm en uiteindelijk is het gesprek dan ook afgesloten. Er is een laatste controle-afspraak voor volgende week ingepland.
Mijn verwachting is dat er, een minuut voor de scalpel mijn huid raakt, er nog voor een laatste keer gesproken gaat worden over een natuurlijke bevalling... aaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhh!!!
Nadat de verpleegkundige mij uitleg heeft gegeven over de procedure rondom een keizersnede, en ik mijn vragen heb kunnen stellen, gingen we weer op weg naar huis. Dit kost me wel bakken met energie, helaas....
Maar de laatste loodjes, die gaan we ook nog wel volhouden! Voor mijn kleine draakje!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten